In Chateau Meiland was er gisteravond naast het gewone wijnen, zoeken naar een vakantiehuis, klussen en gillen door ook een andere gebeurtenis te zien. De familie rond Martien en Erica had namelijk te maken met een tragisch verlies. De kat van Leroy en Maxime is 𝕠𝕧𝕖𝕣𝕝𝕖𝕕𝕖𝕟 op een hele brute wijze. De familie had het er erg moeilijk mee, vooral Maxime.
„Ben je verdrietig?”, vraagt Maxime aan Claire. Haar dochter knikt. „Mama ook hoor.”
Allemaal janken’
„Laten we het maar hier doen dan”, zegt Maxime wanneer ze een plek heeft uitgezocht voor de overleden Jut. Ze begint te graven met tranen in haar ogen. „Om zeven uur ’s ochtends ging de bel en toen stond de buurman voor de deur. Hij zei: ‘Jullie hebben toch een grijze kat?’.” Dat klopt inderdaad. Na de bevestiging kreeg dochter Meiland te horen dat haar geliefde huisdier was overreden.
De buurman was zo vriendelijk om de kat in een vuilniszak te doen zodat de eigenaren dat zelf niet hoefde te doen. Toen ze het nieuws met haar man deelde was het „allemaal janken” volgens Maxime. „Het was echt verschrikkelijk”, vervolgt ze.
Meilandjes nemen afscheid
In de aflevering is te zien hoe Maxime, Leroy en de kleine Claire naast het graf staan „Zo maakt Claire het ook een beetje mee.” De kleuter staart een beetje verward naar het graf. Wanneer Maxime aan haar vraagt of ze verdrietig is, knikt ze sipjes.
Ook Martien en Erica komen even afscheid nemen. Al gauw wordt duidelijk dat Maxime niet de enige is die van slag is. Martien laat een traantje en Leroy moet duidelijk moeite doen om zijn tranen binnen te houden. De kat is immers maar anderhalf jaar oud geworden. „Dit is heel zielig”, zegt Claire terwijl ze haar huisdier nog een laatste keer aait. Ze gooit wat aarde over het graf heen om op haar eigen manier afscheid te nemen.
Wanneer Jut begraven is zegt Erika dat „hij zo toch nog een beetje bij ons blijft.” De volgende aflevering wordt niet veel vrolijker. Daarin gaan we de begrafenis van Erica’s moeder meemaken. Het is een moeilijke tijd voor de familie.
